środa, 5 listopada 2014

Serbia, Macedonia, Albania 2014. Część 1. Warszawa - Budapeszt - Belgrad.

Witam po długiej przerwie. Poniżej relacja z wyjazdu wakacyjnego, który miał miejsce na przełomie Lipca i Sierpnia br. Życzę miłej lektury.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tegoroczne wakacje, podobnie jak poprzednie postanowiłem spędzić na Bałkanach. Początkowo planowałem wyjazd do Serbii, Czarnogóry i Albanii. Ze względu na czasowe zawieszenie dziennego pociągu Belgrad – Bar, postanowiłem zmienić plany i zamiast Czarnogóry odwiedzić Macedonię. Wybrałem się również na krótką, kilkugodzinną wyprawę do miejscowości Pogradec w Albanii. 

Warszawa – Budapeszt – Belgrad
  
Tak samo jak w ubiegłym roku, podróż moja rozpoczęła się na Dworcu Centralnym w Warszawie, skąd wyruszyłem nocnym pociągiem do Budapesztu. Tym razem również skorzystałem z oferty Spar Night, płacąc 39 Euro za miejsce leżące (dokładnie 162 zł). Po wejściu do pociągu okazało się, że w „moim” przedziale jest komplet pasażerów (a raczej głównie pasażerek), podczas, gdy w innych przedziałach było niewiele osób, lub były one puste. Konduktor ostatecznie porozdzielał pasażerów, w tym mnie po całym wagonie udostępniając nam inne przedziały. Do samego Budapesztu miałem więc przedział wyłącznie do swojej dyspozycji.

Rozkład jazdy TLK14011 "Chopin" / EN 407/477 "Metropol".

Wagon z miejscami do leżenia "Bc10mnouz" spółki PKP Intercity. Podróż z Warszawy do Budapesztu w komfortowych warunkach :)
Korytarz wagonu z miejscami do leżenia "Bc10mnouz" spółki PKP Intercity.
Budapeszt wita Górną Kopalnią Kamienia.
EN 477 "Metropol". W składzie pociągu znajdują się również wagony z Pragi i Berlina.
Po około 12 godzinach jazdy dotarłem w końcu na dworzec Keleti w Budapeszcie.

Koszt biletu Budapeszt – Belgrad to 15 Euro (oferta Belgrad Special). Pociąg EC „Avala” relacji Praga - Belgrad przybył planowo na dworzec Keleti. Bilet na przejazd był bez wskazanego miejsca, musiałem więc poszukać przedziału, w którym miejsca nie były zarezerwowane. Na szczęście pociąg nie miał zbyt wielkiego obłożenia i całą drogę do samego Belgradu siedziałem przy oknie.

Do granicy Węgier pociąg jechał w miarę szybko. Z początku naprzeciwko mnie siedziało dwoje młodych Francuzów, jednak na stacji granicznej Kelebia zostali oni zatrzymani przez węgierską straż graniczną. Przypuszczam, że nie mieli odpowiednich dokumentów uprawniających do przekroczenia granicy. Do krajów byłej Jugosławii (za wyjątkiem Kosowa) wjechać można na podstawie Dowodu Osobistego, czy też jego odpowiednika. Wyglądało na to, że podróżnicy z kraju nad Loarą próbowali przekroczyć granice węgiersko – serbską na podstawie jakiegoś innego dokumentu (prawo jazdy ?, karta ISIC?). Warto przy tej okazji wspomnieć, że zarówno na terytorium Serbii jak i Macedonii istnieje obowiązek meldunku. Przyjeżdżający obcokrajowiec musi zarejestrować się w miejscu pobytu, gdzie otrzymuje dokument potwierdzający dokonanie tejże formalności. Dokument ten nazywa się „Bijela Karta” i wydawany jest obligatoryjnie przez hotele, hostele i inne miejsca noclegowe. W przypadku braku meldunku, obcokrajowcowi grozi grzywna, jednak kontrole zdarzają się bardzo sporadycznie. Nikt nie pytał mnie o Białą Kartę ani przy wyjeździe z Macedonii ani z Serbii. Obowiązek meldunku jest zapewne pozostałością po czasach komunistycznej Jugosławii, nawiasem mówiąc podobnych formalności należy dopełnić w niektórych krajach byłego ZSRR. 

Bijela karta

Odcinek graniczny z węgierskiej Kelebi do Suboticy - stolicy serbskiej Wojwodiny przejechałem w przedziale sam. Serbska kontrola graniczna przebiegła bez problemów i po około 30 minutach postoju w Suboticy pociąg ruszył w głąb Serbii z nowymi pasażerami.

Ze względu na zły stan jednotorowej linii z Suboticy do Nowego Sadu pociąg jechał bardzo wolno. Dalej było już trochę lepiej, jednak do samego Belgradu dojechałem z prawie dwugodzinnym opóźnieniem. Tego typu sytuacje to swoista "norma" na Kolejach Serbskich, tak więc przy podróżach do tego kraju warto wziąć pod uwagę, że rzadko kiedy dojedzie się na czas.

 Bilet Budapeszt - Belgrad na pociąg EC273 "Avala". Oferta "Beograd Special"
 Rozkład jazdy EC273 "Avala"
Tablica kierunkowa na drzwiach wagonu pociągu EC173 "Avala".
Korytarz wagonu 2 klasy "Bmz" Kolei Czeskich (České dráhy)...
...i przedział w którym jechałem do samego Belgradu.
Tablica na budynku granicznej stacji w Suboticy.

Belgrad (Beograd, Београд)

Do Belgradu dojechałem późnym wieczorem i od razu się zgubiłem. Nocleg zarezerwowany miałem w hostelu "Sky10", na ulicy Majora Ilica. Przed wyjazdem nie zaopatrzyłem się jednak w plan miasta i nie za bardzo wiedziałem jak tam dotrzeć. Przejrzawszy przed wyjazdem Google Maps i zapamiętawszy trasę z dworca do hostelu, przez około godzinę błądziłem po centrum Belgradu, na próżno łudząc się, że trafię „na czuja”. Po daremnych poszukiwaniach postanowiłem wrócić na dworzec i w kiosku kupić najtańszy dostępny plan miasta. Pora była już późna i sytuacja wydawała mi się beznadziejna, tym bardziej, że byłem już dość zmęczony. Udało mi się w końcu dotrzeć na ulicę Majora Ilica, pod wynotowany adres jednak na miejscu okazało się, że… nie ma tam hostelu. Na szczęście za chwile zadzwonił do mnie właściciel – Grek o imieniu Kostas z pytaniem czy w ogóle się pojawię a po usłyszeniu, ze się zgubiłem wyjaśnił, że hostel został przeniesiony na ulicę Svetogorską. Zajęty intensywną pracą przed wyjazdem zapomniałem, że otrzymałem od niego maila informującego o zmianie lokalizacji Sky 10.  Kostas przyszedł po mnie pod stary adres i zaprowadził do hostelu w nowym miejscu. To się nazywa dbałość o gościa. :)

Hostel "Sky10" to duży lokal mieszkalny z salonem i kilkoma pokojami, w których znajdują się dormitoria a także jeden pokój jednoosobowy. Do dyspozycji gości jest również w pełni wyposażona kuchnia, duża łazienka z wanną i oddzielne WC. Na miejscu można też bezpłatnie skorzystać z Internetu. Sam gospodarz – Kostas to miły człowiek, który troszczy się o gości dając wskazówki co można zwiedzić w Belgradzie. Jednym słowem, miejsce to jest naprawdę godne polecenia.

Następny dzień poświęciłem na zwiedzanie Belgradu. Nie sposób oczywiście obejrzeć całe miasto w cztery dni, tak więc postanowiłem odwiedzić bardzo okrojony „zestaw obowiązkowy”, czyli twierdzę Kalemegdan, ulicę Kneza Mihaila (księcia Michała III Obrenovicia) - główny deptak miasta, ulicę Skadarlija a także położony na drugim brzegu Sawy Zemun. Nie starczyło niestety czasu na odwiedzenie kilku muzeów takich jak Muzeum Nikoli Tesli i Lotnictwa, które znajduje się obok portu lotniczego.

Kalemegdan (Калемегдан) to położone w sercu Belgradu fortyfikacje z XVII wieku, choć twierdza, stała w tym miejscu już w czasach Celtów. Na terenie obiektu znajduje się rozległy park, a pod murami usytuowane jest Muzeum Wojenne (Vojni Muzej, Војни музеј). Wzgórze na którym stoi budowla, ma wysokość 125 m n.p.m. i zobaczyć można z niego panoramę ujścia Sawy do Dunaju. Główne części składowe Kalemegdanu to górna i dolna twierdza oraz wieża zegarowa. Na wzgórzu usytuowany jest Pomnik Posłańca Zwycięstwa (Pobiednik, Победник) autorstwa Ivana Meštrovica, upamiętniający żołnierzy poległych podczas I wojny światowej. Przed wejściem na teren twierdzy stoi natomiast Pomnik Wdzięczności Francji (Споменик захвалности Француској). Został on stworzony przez rzeźbiarza Ivana Meštrovića jako znak przyjaźni, pomocy wzajemnej i współpracy między Serbią i Francją podczas I wojny światowej. Na wysokim cokole, znajduje się rzeźba wykonana z brązu przedstawiająca kobietę trzymająca miecz, która symbolizuje Francję, spieszącą na pomoc Serbii. Pomnik odsłonięto 11 Listopada 1930 roku. Po rozpoczęciu nalotów NATO 26 marca 1999 r, w których uczestniczyła również Francja (uważana przez Serbów jako kraj przyjazny i sojusznik), pomnik został pokryty czarną tkaniną. Umieszczono także napis: „Na wieczną chwałę Francji, która już nie istnieje.”

Po odwiedzeniu Kalemegdanu, obszedłem centrum Belgradu. Architektura miasta jest bardzo charakterystyczna - duże, monumentalne domy sąsiadują ze starymi niskimi, czasami zniszczonymi lub zaniedbanymi budynkami. Chodząc po stolicy Serbii odnieść można wrażenie, że czas zatrzymał się tutaj w latach 90-tych XX wieku. Nie jest to jednak coś co wzbudza negatywne odczucia, a wręcz przeciwnie. Centralnym punktem Belgradu jest Plac Republiki (Трг републике), na którym stoi pomnik księcia Michała III Obrenovića. Za pomnikiem znajduje się gmach Teatru Narodowego. Z Placu Republiki do twierdzy Kalemegdan dojść można ulicą Kneza Mihaila - głównym deptakiem miasta.

W bezpośrednim sąsiedztwie Placu Republiki usytuowany jest plac Terazije (Теразије), przy której stoi zbudowany w 1906 roku hotel „Moskwa”. Ciekawym obiektem architektonicznym jest monumentalny gmach Zgromadzenia Narodowego Republiki Serbii przy Placu Nikole Pašića (Трг Николе Пашића). Bezpośrednio od placu odchodzi Bulwar Króla Aleksandra (Bulevar kralja Aleksandra, Булевар краља Александра) – reprezentacyjna aleja miasta. Będąc w Belgradzie nie sposób nie zobaczyć jednej z największych świątyń prawosławnych świata – cerkwi św. Sawy. Stoi ona na wzgórzu, na końcu ulicy św Sawy.

Tak jak pisałem we wstępie, w planach miałem wyjazd do Czarnogóry. Planując wcześniej wyjazd zakładałem, że trasę Belgrad – Bar pokonam pociągiem pospiesznym "Tara", kursującym w porze dziennej. Został on jednak zawieszony z powodu remontu linii po powodzi, która nawiedziła Serbię wiosną tego roku. Jedyne funkcjonujące w czasie remontu kolejowe połączenie z Czarnogórą stanowił nocny pociąg Belgrad – Bar, jadący drogą okrężną przez Kragujevac. Na to połączenie od kilku dni nie było już jednak dostępnych miejsc, a perspektywa kilkunastogodzinnej jazdy na korytarzu nie była zbyt zachęcająca. W związku z tym podjąłem decyzję aby zamiast do Czarnogóry, pojechać pociągiem dziennym do Macedonii. 

Ze względu na dużą ilość zdjęć z Belgradu, rozdzieliłem je na trzy posty.

Belgrad. Plac Republiki (Трг републике).
Plac Republiki (Трг републике). Pomnik księcia Michała III Obrenovicia. Z tyłu Teatr Narodowy.
Zegar na Placu Republiki...
...i fontanna.
Plac Republiki. Dom w którym mieści się Centrum kultury Belgradu (Kulturni centar Beograda Kултурни центар Београда).
Ulica Francuska (Француска) i Dom Armii (Дом Војске).
Autobus Solaris Urbino 18 GSP wyprodukowany w fabryce koncernu w Bolechowie k. Poznania.
Pomnik Branisława Nuszyna - serbskiego pisarza i dramaturga żyjącego w latach 1864 - 1938.
Ulica Kneza Mihaila (Кнеза Михаила). Główny deptak miasta.
Akademski plato (Академски плато). Budynek Wydziału Instytutu Filozofii Uniwersytetu Belgradzkiego (Филозофски факултет Универзитета у Београду).
Dom na rogu Kneza Mihaila i Vuka Karadžića (Вукa Караџићa).
Dom na rogu Kneza Mihaila i 1300 Kaplara (1300 Каплара).
 Ulica Kneza Mihaila. W oddali ulica Paryska i park obok twierdzy Kalemegdan.
Ulica Paryska (Париска).
 Ulica Paryska. Tramwaj Tatra CKD KT4YU.
Fontanna w parku obok twierdzy Kalemegdan.
W parku znajduje się wiele popiersi znanych postaci. Oto jedno z nich - Stevan Raičković - serbski poeta i wykładowca, żyjący w latach 1928 - 2007.
Pomnik Wdzięczności Francji (Споменик захвалности Француској). Odsłonięty 11.11.1930 roku.

 Twierdza Kalemegdan (Калемегданска тврђава).

Południowo - zachodnie skrzydło twierdzy.
Brama Jerzego Czarnego Karadorde. Zbudowana w latach 1750 - 1760.
Fosę i przedpole twierdzy zaadaptowano na tereny rekreacyjne.
Wewnętrzna brama stambulska. Zbudowana około roku 1750.
Brama południowo - wschodnia z wieżą zegarową. Jest to ostatnia, najgłębsza brama wejściowa na teren samej twierdzy. Prowadzi niej most zwodzony od bramy Stambulskiej.
Działo forteczne.
Muzeum belgradzkiej twierdzy.

 
Makieta Kamelegdanu wykonana z brązu.
Widok z twierdzy na ujście rzeki Sawa do Dunaju.
W oddali widoczny Zemun...
...i jego naddunajska starówka (Donji Grad, Доњи Град). Najwyższa widoczna budowla to wieża Gardoš (wieża milenijna).
Pobednik (Победник). Zbudowany w 1928 roku pomnik symbolizuje zwycięstwo Serbii nad Imperium Ottomańskim oraz Austro - Węgrami, podczas Wojen Bałkańskich i I Wojny Światowej.
Park u stóp zachodniej części Kamelegdanu.
Budynek Instytutu Ochrony Pomników Kultury.
Bunkry na terenie twierdzy.
Krypta Silahdara Damata Ali Pashy (Damad Ali Pasha Turbe), żyjącego w latach 1667 - 1716, ottomańskiego generała, noszacego tytuł Wielkiego Wezyra.
Stragany na terenie Kamelegdanu.
Pomnik Stefana IV Lazarevića (Стефан Лазаревић), żyjącego w latach ok. 1377 - 1427 władcy serbskiego.

Muzeum Wojenne (Vojni Muzej, Војни музеј). Eksponaty pochodzą głównie z czasów I wojny światowej. Oprócz ekspozycji plenerowej obejrzeć można również zbiory zgromadzone w salach wystawowych.
Haubica Škoda 305 mm Model 1911.
Amerykański czołg lekki Stuart M3A1.
Włoski czołg średni M13/40.
Haubica 150 mm Model 31 Bofors oraz działo Schneider 105/28 Model 13.
Wyrzutnia torped 45 cm. Model 1936.
Urządzenie do niszczenia torów. Wersja wąskotorowa ze sprzęgiem orczykowym.
Galeria Muzeum Historii Naturalnej.
Zewnętrzna Wschodnia Brama Stambulska.

W następnej części Belgrad (ciąg dalszy).

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz