piątek, 23 grudnia 2016

Słowacja. Maj 2016. Część 3. Żylina - Poprad-Tatry.

Żylina - Poprad-Tatry.

Plan dnia kolejnego przewidywał podróż do Popradu (stacja kolejowa nosi nazwę Poprad-Tatry), gdzie mieliśmy zatrzymać się na dwa dni. Celem wizyty, oprócz zwiedzenia miasta miały być wycieczki Tatrzańskimi kolejami elektrycznymi (Tatranské elektrické železnice, TEŽ) do Starego Smokowca (Starý Smokovec), Szczyrbskiego Jeziora (Štrbské pleso) i Tatrzańskiej Łomnicy (Tatranská Lomnica). Odległość z Żyliny do Popradu to 141 km. Pociąg pospieszny (Rýchlik) pokonuje ten dystans w niecałe dwie godziny, zaś osobowy (Osobní vlak) w około trzy. Cena biletu na obie kategorie obsługiwanych przez ŽSR pociągów jest taka sama, nie ma więc różnicy w który z nich wsiądziemy, jeśli jedziemy tą samą trasą. Na trasie z Żyliny do Popradu, oprócz pociągów ŽSR istnieją również połączenia oferowane przez prywatnych przewoźników. Regio Jet, kursuje w relacji Bratysława hl. st. - Koszyce, natomiast Leo Express, jeździ raz na dobę z Pragi do Koszyc. Zaplanowaliśmy, że pojedziemy pociągiem pospiesznym (rychlikiem) „Dargov”, relacji Bratysława – Koszyce, który z Żyliny odjeżdża o godzinie 12:45. Do czasu odjazdu siedzieliśmy na peronie fotografując pociągi. Około godziny 12:25 zapowiedziano, że nasz pociąg będzie spóźniony o około… 70 minut. Nie pozostało nam nic innego jak bieg przez przejście podziemne do pociągu osobowego, stojącego przy innym peronie, który odjeżdżał za 3 minuty. Na szczęście zdążyliśmy. Podróż w luźnym wagonie odbyła się bez zakłóceń. Podczas postoju na stacji Vrútky, wyszliśmy na peron aby sfotografować skład Regio Jet, który właśnie nas mijał. Po drodze raczyliśmy się piwem, patrząc na majaczące w oddali ośnieżone szczyty Tatr.

Po dojeździe do Popradu pierwszym zadaniem było znalezienie noclegu. Tak samo jak w przypadku Żyliny nie mieliśmy zarezerwowanego wcześniej żadnego pokoju w hostelu ani ubytovni. Ostatni raz byłem w tym mieście w roku 2003 i nie mogłem sobie przypomnieć gdzie dokładnie wtedy z kolegą nocowaliśmy. Udaliśmy się pod pierwszy adres z wydrukowanej uprzednio listy, którym była ubytovnia na ulicy Karpackiej (Karpatská). Na miejscu zastaliśmy wysoki gmach do którego wejście było zamknięte, pomimo informacji na drzwiach, że mieści się w nim obiekt noclegowy. Użycie dzwonka również nie przyniosło żadnego rezultatu, budynek ogólnie sprawiał wrażenie opustoszałego. Nie pozostało nam nic innego jak tylko udać się do kolejnego miejsca z listy - ubytovni „Vagonár”, która mieściła się na ulicy Kukučínovej (Kukučínova), obok przystanku kolejowego Poprad-Spišská Sobota (w rzeczywistości ubytovnia mieściła się na ulicy Rovnej a nie Kukučínovej – w trakcie poszukiwań w Internecie popełniłem błąd). Tutaj z kolei na recepcji dowiedzieliśmy się, że w obiekcie nie ma wolnych miejsc z powodu… likwidacji. Pani administrująca skierowała nas do innego miejsca noclegowego, które miało się znajdować zaraz obok. Po obejściu budynku, który wskazała recepcjonistka odkryliśmy, że ma on jedyne, zamknięte "na głucho" wejście, na którym nie było żadnej informacji. Dzwonienie również i tutaj nie przyniosło rezultatu. Wokoło nie było ani jednej osoby, której można było spytać czy hostel w tym miejscu faktycznie istnieje. Po obejściu kilku pobliskich ulic postanowiliśmy wrócić do centrum miasta. Doszliśmy na główny deptak, którym jest Plac świętego Idziego (Námestie svätého Egídia), próbując znaleźć jakąkolwiek mapę, gdzie zaznaczone są obiekty noclegowe. Po jakimś czasie znaleźliśmy punkt informacji turystycznej. Pracownica punktu skierowała nas do ubytovni w której już wcześniej byliśmy, jednocześnie poinformowała, ze jest to jedyny tego typu tani obiekt noclegowy w Popradzie. Alternatywą było nocowanie za 25 Euro w pensjonacie lub zwykłym hotelu. Po około dwóch godzinach błąkania się, podczas których zmoczył nas dwa razy deszcz, doszliśmy do wniosku, że nic tu po nas i postanowiliśmy wrócić do Żyliny. Przed podróżą zjedliśmy jeszcze smażony ser w restauracji.  
 
Samo miasto sprawiało wrażenie dość skomercjalizowanego, co nie jest rzeczą dziwną, gdyż Poprad jest swego rodzaju „bazą wypadową” w słowackie Tatry. Na jego obrzeżach znajduje się nawet lotnisko, na które można dolecieć z całej Europy a Tatrzańskie koleje elektryczne i autobusy rozwożą turystów do położonych w górach miejscowości. Wzdłuż deptaku (Placu św. Idziego) ciągnie się rząd barokowych i klasycystycznych kamienic w których mieści się wiele butików, knajpek i punktów operatorów komórkowych. Całość niestety oszpecona jest mnóstwem szyldów, reklam, reklamek umieszczonych na różnorakich tablicach i chorągiewkach. Wydało się dość dziwne, że w sobotę, w porze późno popołudniowej centrum miasta było opustoszałe. Ponoć sezon w górach trwa cały rok, a może po prostu to wyłącznie moje wrażenie i mój wymysł. W każdym razie trochę szkoda, że nie udało się nam znaleźć taniego noclegu.

Dworzec kolejowy Poprad-Tatry wyglądem przypomina trochę góralską chatę. Budynek ma dwa poziomy – na dole znajdują się perony normalnotorowej linii kolejowej prowadzącej z Pragi i Bratysławy do Koszyc („czechosłowackiej” magistrali). Na górnym poziomie, prostopadle do linii normalnotorowej umieszczony jest czołowy dworzec wąskotorowych Tatrzańskich kolei elektrycznych (Tatranské elektrické železnice, TEŽ). Pomyśleliśmy, że skoro nie udało się nam skorzystać z wąskotorówki, to warto chociaż sfotografować jej składy na stacji początkowej. Tak też uczyniliśmy. Niska temperatura i wiejący od gór zimny wiatr na górnym peronie sprawiły, ze przez chwilę żałowałem, ze nie wziąłem grubszej kurtki (gdy wyjeżdżaliśmy z Warszawy było ponad 20 stopni ciepła). Do Żyliny wróciliśmy pociągiem osobowym, docierając na miejsce około godziny 22. Trochę obawialiśmy się czy w naszej ubytovni nadal są wolne miejsca. Na szczęście były. Recepcjonista – „emeryt” trochę zdziwił się, ze wróciliśmy i przydzielił nam ten sam pokój z którego rano wyjechaliśmy. Musieliśmy tylko dopłacić za zmianę pościeli. I tak zakończył się ten pełen przygód dzień.

W tym poscie nie będzie zdjęć miasta Poprad (poza dworcem), gdyż szukając noclegu nie było czasu na fotografowanie. Planuję jeszcze przyjechać tutaj w przyszłości. Mam nadzieję, ze będzie jeszcze okazja zrobić fotoreportaż i napisać tekst o zabytkach i innych ciekawych miejscach Popradu.




Bilet 2 klasy na pociąg Żylina - Poprad-Tatry.
Wnętrze wagonu 2 klasy "Bdgteer" Kolei Słowackich ŽSR (Železničná spoločnosť ) w składzie pociągu osobowego  Żylina - Poprad-Tatry.
Sieciowy rozkład jazdy Kolei Słowackich, czyli "cegła".
Stacja Vrútky. Pociąg przewoźnika "Regio Jet" relacji Bratislava hlavná stanica - Košice. Na czele lokomotywa 193 226 należąca do operatora European Locomotive Leasing.
Przystanek osobowy Sučany.
Stacja Kraľovany. "Motorak" 811 004-5 wraz z doczepą 811 876-0.
Stacja Kraľovany. Tablica na budynku dworca poświęcona kolejarzom poległym w czasie 2 wojny światowej.
Przystanek osobowy Stankovany
Przystanek osobowy Stankovany. Jedną z tradycji na Orawie, zarówno po polskiej jak i słowackiej stronie jest stawianie moji - wysokich pali z przyozdobionym wierzchołkiem. Zwyczaj związany z wiosennym przesileniem, budzącą się do życia przyrodą a także z wyznaniem uczuć pannom przez kawalerów. Przez okno pociągu udało się nam zaobserwować moment podnoszenia.
Stacja Štrba. W oddali widoczna jednostka elektryczna typu 405 Tatrzańskiej kolei zębatej (Ozubnicová železnica, OŽ), wjeżdżająca do hali dworca.
 Budynek dworca stacji Štrba.
Tatry Wysokie widziane z okna pociągu na odcinku Štrba - Svit.
Przystanek osobowy Svit. W oddali Tatry Wysokie.
Wagon 2 klasy "Bdgteer" Kolei Słowackich ŽSR (Železničná spoločnosť ) w składzie pociągu osobowego Žilina - Poprad-Tatry, po przybyciu na stację końcową.
Stacja Poprad-Tatry. Lokomotywa elektryczna 350 016-2 Kolei Słowackich ŽSR (Železničná spoločnosť ) z pociągiem pospiesznym (rýchlikiem) "Novofruct" relacji Košice - Bratislava hlavná stanica.
Budynek dworca stacji Poprad-Tatry. Widok od ulicy Jiřího Wolkera.
Stacja Poprad Tatry. Górny poziom dworca. Wyjście na peron Tatrzańskich kolei elektrycznych (Tatranské elektrické železnice, TEŽ)
Tablica z górnym poziomie dworca. Historia Tatrzańskich kolei elektrycznych w wielkim skrócie.
Peron Tatrzańskich kolei elektrycznych (Tatranské elektrické železnice, TEŽ)
Jednostka elektryczna 425 953-7 TEŽ, po wyjeździe z lokomotywowni...
...dociera do peronu stacji Poprad-Tatry.
Jednostka 425 959-4 relacji Štrbské pleso - Poprad-Tatry dojeżdża do stacji końcowej.
Stacja Popard-Tatry. Widok od strony zachodniej.
Pociąg przewoźnika "Regio Jet" relacji Košice - Bratislava hlavná stanica na stacji Poprad-Tatry. Na czele lokomotywa 193 226 należąca do operatora European Locomotive Leasing.
Spalinowy zespół trakcyjny 840 001-6 Kolei Słowackich ŽSR (Železničná spoločnosť ) na stacji Poprad-Tatry, przed odjazdem do stacji Stará Ľubovňa.
Bilet 2 klasy na pociąg Poprad-Tatry - Żylina.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz