Dnia 14 marca bieżącego roku, po 24 latach nieistnienia ponownie otwarty dla ruchu został dworzec Warszawa Główna. Pierwszym składem który wjechał na odbudowaną stację był pociąg ŁKA Sprinter „Fabrykant” z Łodzi Fabrycznej. Na otwarciu dworca byli przedstawiciele mediów.
Krótka historia stacji Warszawa Główna Osobowa
Do roku 1944 najważniejszym dworcem Warszawy był usytuowany w Alejach Jerozolimskich
Dworzec Główny, który został wysadzony przez Niemców po upadku powstania warszawskiego. W roku 1945 do funkcji centralnego dworca dla stolicy zaadaptowano dawny dworzec towarowy Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.W roku 1967 część pociągów dalekobieżnych zaczęła ponownie kursować przez linię średnicową pomijając Warszawę Główną, natomiast po otwarciu Dworca Centralnego w roku 1976 pociągi dalekobieżne z dworca Głównego wycofano całkowicie. Stacja zaczęła obsługiwać ruch podmiejski w kierunku Czachówka, Warki i Radomia, a także sezonowe pociągi - Autokuszety, pociągi pocztowe i retro. Przyciągano tu również tabor przeznaczony do remontu w ZNTK Pruszków. Warto także wspomnieć, że z Warszawy Głównej na Odolany jeździł pociąg służbowy zwany „klasą”. Ruch pasażerski wstrzymany został ostatecznie w roku 1997, a w latach kolejnych rozebrano perony i tory stacyjne.
Nowy dworzec
Odbudowę dworca oficjalnie rozpoczęto na początku 2018 roku. Pierwotnie miał on być gotowy jesienią roku 2019, jednak ostatecznym terminem oddania do użytku okazał się marzec roku bieżącego. Nowa stacja składa się z dwóch dwukrawędziowych peronów (1 i 2) i pięciu torów (1-3,2-4), z których jeden (5) służy jako manewrowy do oblotu składów. Dojście do peronów w chwili obecnej możliwe jest tylko od strony ulicy Towarowej. Dojście od strony zachodniej w przyszłości umożliwi nadziemne przejście łączące Aleje Jerozolimskie z ulicą Kolejową. Na razie zbudowano jedynie betonowe podpory przyszłej kładki oraz kończące się „w powietrzu” schody.
Na nowej stacji Warszawa Główna nie ma poczekalni, kasy ani biletomatu co jest dodatkowym utrudnieniem dla podróżujących (najbliższa kasa znajduje się na dworcu Warszawa Ochota). Na peronach nie ma ławek, a jako zadaszenia służą krótkie wiaty, które nie zapewniają dostatecznej ochrony przed trudnymi warunkami atmosferycznymi. Nie licząc stojących na stacji pociągów, w odległości ponad 100 metrów nie ma żadnego solidnego zadaszenia, pod którym można by było się schronić np. przed nawałnicą. Stacja w zasadzie została odbudowana w wariancie „minimum” i niewiele ma wspólnego z
projektami przedstawianymi na wizualizacjach. Można mieć tylko nadzieję, że jest to jedynie opcja tymczasowa, potrzebna do obsługi pociągów podczas remontu warszawskiej linii średnicowej. Być może planowany podziemny dworzec „z prawdziwego zdarzenia” będący początkiem nowej warszawskiej średnicy powstanie kiedyś w przyszłości.
Dworzec Główny obsługuje obecnie kilka par pociągów Kolei Mazowieckich, Łódzkiej Kolei Aglomeracyjnej i Polregio. Najwięcej kursów odbywa się w dni powszednie.
Stacja Warszawa Główna położona jest na liniach PKP PLK D29-23 i D29-42.
Schematy stacji Warszawa Główna można znaleźć tutaj.
Widok z wiaduktu ulicy Towarowej na linię średnicową w kierunku zachodnim.
W roku 1955 na końcu peronu 7 powstała wydzielona strefa dla dygnitarzy i gości specjalnych wraz recepcją. Pozostałością po niej jest fragment muru i brama od strony ulicy Towarowej. Wystrój recepcji można obejrzeć w budynku głównym
Stacji Muzeum. Obecnie za murem kończy się tor 4 przy peronie 2.
Tablice od strony ulicy Towarowej.
Budynek dawnego dworca Warszawa Główna. Obecnie mieści się w nim ekspozycja
Stacji Muzeum.
Wejście do Stacji Muzeum na ulicy Towarowej.
Wejście na peron 1 od strony ulicy Towarowej.
Peron 1. Widok od strony zachodniej w kierunku centrum Warszawy.
Widok z peronu 1 na zachodnią głowicę stacji.
"Przejście służbowe" na zachodnim krańcu peronu 1.
Widok z peronu 1 na linię średnicową i biurowce przy Alejach Jerozolimskich.
Widok z peronu 1 w kierunku północnym. W oddali widać perony dawnego dworca pocztowego, na których w sezonie letnim odbywa
się Nocny Market.
Niedokończone schody prowadzące z peronu 1 na przyszłą kładkę.
Podpora kładki po północnej stronie peronu 1. W oddali widoczna podpora przy ulicy Kolejowej.
Niedokończone schody na peronie 2.
Tablica na peronie 1.
Peron 1. Widok w kierunku centrum Warszawy.
Wiaty na peronie 1.
W 1972 na stacji Warszawa Główna Osobowa utworzono siedzibę Muzeum Kolejnictwa, które w roku 2016 przekształcono
w
Stację Muzeum. Na zdjęciu wagon spalinowy SN52-38
Odrestaurowany parowóz Ty42-120 na terenie Stacji Muzeum.
Moja wizyta na nowo otwartym Dworcu Głównym miała miejsce w godzinach,
gdy rozkładowo nie odjeżdżał z niego żaden pociąg. Na zdjęciu stojący
przy peronie 2 EN57-1796 Kolei Mazowieckich. Jednostka wypełniała jazdy
zapoznawcze dla maszynistów kursując wahadłowo pomiędzy stacjami
Warszawa Główna i Warszawa Zachodnia.
Wschodnia głowica stacji. Tarcza manewrowa dla toru 5 służącego do oblotu składów.
Wschodnia głowica stacji. Od lewej widoczne tory nr 1, 5, 2.
Koniec toru 3.
Wskaźnik W4 przy torze 3 na krańcu peronu 1.
Samohamowny kozioł oporowy na torze 3.
Semafor na końcu toru 3.
Samohamowne kozły oporowe na torach 1 i 2.
Tarcze manewrowe dla torów 2 i 1 na wschodniej głowicy stacji.
Wejście na peron 2 od strony ulicy Towarowej.
Koniec toru 4. Samohamowny kozioł oporowy i semafor.
Koniec toru 4. Dawniej w tym miejscu była wydzielona strefa dla dygnitarzy.
Pomiędzy torem 4 a wykopem linii średnicowej pobudowano niewysoki wał.
Tor 4 przy peronie 2. Widok w kierunku zachodnim.
Wiaty na peronie 1.
Tablice i wiaty na peronie 2.
Niedokończone schody na peronie 1.
Podpora przyszłej kładki pomiędzy torem 4 a wykopem linii średnicowej.
Podpora przyszłej kładki po stronie Alej Jerozolimskich i tory linii średnicowej
Zachodnia głowica stacji. Tarcza manewrowa dla toru 5 służącego do oblotu składów.
EN57-1796 tym razem przy peronie 1.
Peron 2. Widok kierunku centrum Warszawy.
Pętla po północnej stronie peronu 1.
Podpora przyszłej kładki na ulicy Kolejowej.
Wiata na peronie 1. Z tyłu widoczna nastawnia "Cl"
