Tallin – Tartu
Po kilkudniowym pobycie w Tallinie i wcieczce do Narwy, nadszedł czas na powrót do domu. Jeszcze na etapie planowania wyjazdu postanowiłem, że podróż powrotną z Estonii do Polski odbędę wyłącznie pociągami. Nie było to proste biorąc po uwagę mało dogodne połączenia, nadrabianie kilometrów i długi czas przejazdu. Podróż podzieliłem jak zwykle na etapy: Tallin – Tartu, Taru - Ryga, Ryga - Dyneburg (Daugavpils), Dyneburg – Kowno i Kowno - Warszawa.
Tartu
W Tartu postanowiłem spędzić przynajmniej jeden cały dzień, dlatego też zarezerwowałem dwa noclegi. Jak na złość w dzień mojego pobytu przez prawie cały czas padał ulewny deszcz i zwiedzanie miasta musiałem ograniczyć do minimum. Większą część dnia spędziłem w hostelu i nie udało mi się zobaczyć wszystkich wartych odwiedzenia miejsc. Tartu położone jest w środkowej części kraju, nad rzeką Emą (Emajõgi), na zachód od jeziora Pejpus. Miasto nazywane jest kulturalną stolicą Estonii. Poprzednie nazwy to Juriew i Dorpat (do 1893 roku). Centralnym miejscem Tartu jest Raekoja plats (plac Ratuszowy) przy którym stoi rząd klasycystycznych kamienic z białymi fasadami. Powstał on na terenie bagna, dlatego też fundamenty niektórych budynków zaczęły osiadać. Jedna z kamienic pochylona jest tak bardzo, że zyskała miano krzywej wieży.
Na zachodniej pierzei placu znajduje się Ratusz (Raekoda) z 1789 r., będący przykładem stylu przejściowego między barokiem a wczesnym klasycyzmem. Obiekt usytuowany jest na miejscu poprzedniego Ratusza z roku 1693, który spłonął w 1775 r. Nowy budynek wzniesiono według planów pochodzącego z Rostoku architekta J. Waltera. Inne ciekawe zabytki Tartu to:
-
częściowo zburzona katedra
Św. Piotra i Pawła (Toomkirik)
z XIII-XV wieku,
- ewangelicko-luterański kościół
Św. Jana Chrzciciela
(Tartu Jaani kirik) z XIV wieku, z zespołem rzeźb terakotowych z
XIV wieku,
- prawosławny Sobór
Zaśnięcia Matki Bożej
(Tartu Jumalaema Uinumise katedraalkirik) z XVIII wieku
-
klasycystyczne domy mieszkalne
- prawosławna cerkiew
św. Jerzego
(Suurmärter Georgiuse kirik) z XIX wieku,
- zespół budynków
uniwersyteckich z lat 1804-1809,
- wzgórze Toome z XIX-wieczną
biblioteką uniwersytecką
- najstarszy estoński browar
A. Le Coq
mieszczący się w budynku z 1826 roku,
- Budynek organizacji
studenckiej z 1902 roku,
- Most Anielski (Inglisild) z 1814
roku i Most Diabelski (Kuradisild) z 1913 roku,
- budowle
użyteczności publicznej z lat 20. i 30. XX wieku.
W Tartu zwiedzić można ponad 20 różnych tematycznie muzeów, takich jak: Muzeum Miejskie (Linnamuuseum), Muzeum Literatury (Kirjandusmuuseum), Muzeum Sztuki (Kunstimuuseum), Uniwersyteckie Muzeum Historii Naturalnej (Ülikooliloodusmuuseum), Muzeum Zabawek (Mänguasjamuuseum), Muzeum – areszt KGB (KGB kongide muuseum), Muzeum papieru i drukarstwa (Eesti Truki – Ja Paberimuuseum), Ogród botaniczny (Ülikooli Botaanikaaed), Centrum Naukowe (AHAA Science centre) i inne. Po północno – wschodniej stronie miasta usytuowana jest była wojskowa baza lotnicza (Endine Raadi (Tartu) sõjaväelennuväli), na terenie której w czasach ZSRR stacjonowały bombowce strategiczne. Obecnie w tym miejscu odbywają się imprezy plenerowe a na jednym z nieczynnych pasów startowych pobudowano gmach Estońskiego Muzeum Narodowego (Eesti Rahva Muuseum).
Przyjemne wrażenie wywarła na mnie dzielnica Tammelinn, w której dominuje drewniana zabudowa jednorodzinna. Położona jest ona po południowo – zachodnim stronie miasta. Dobrze utrzymane domki, z niskimi ogrodzeniami, zadbane ogrody, wyasfaltowane uliczki kojarzą się ze Skandynawią. Co ciekawe prawie nigdzie nie ma tutaj wysokich płotów ani innych wszechobecnych zabezpieczeń (kamery, drut kolczasty, pilnujące psy). Ogólnie rzecz biorąc podróżując przez Estonię można czasami zobaczyć gospodarstwa bez jakichkolwiek ogrodzeń. Poziom bezpieczeństwa i społecznego zaufania jest tutaj widocznie na tak wysokim poziomie, że płoty stają się zbędne. Jest to oczywiście tylko i wyłącznie moja osobista opinia.
Peron 2.
Stacja Tartu. Widok na perony w kierunku Valgi.
Stacja Tartu. Widok w kierunku Tapy.
Widok z mostu Anielskiego na ulicę Lossi w kierunku placu Ratuszowego.
W następnej części: Tartu - Valga / Valka - Ryga.