Po trzech dniach pobytu w Kotorze przenieśliśmy się do Podgoricy, aby po przenocowaniu wyruszyć w podróż powrotną do domu. Po dojechaniu do stolicy Czarnogóry i zakwaterowaniu się w apartamencie Nikola Pleasure poszliśmy na miasto z zamiarem zrobienia zakupów. Mieliśmy przy sobie nadmiar serbskich Dinarów a także chorwackich Kun, które chcieliśmy wymienić na obowiązującą w Czarnogórze walutę, czyli Euro. W Podgoricy (i chyba w całej Czarnogórze) nie ma jednak kantorów a wymiana walut możliwa jest tylko w kasach bankowych. Po odwiedzeniu kilku banków okazało się, że na Euro wymienia się w nich tylko i wyłącznie „twarde” waluty jak Funt Brytyjski, Dolar Amerykański lub Jen Japoński. Wymiana Dinarów, Kun, czy też Forintów na terenie Czarnogóry jest w zasadzie niemożliwa. W rezultacie po opłaceniu ostatniego noclegu zostało nam niewiele ponad 25 Euro, które musiało nam starczyć na cały wieczór i prawie cały następny dzień. Można było oczywiście wyciągnąć pieniądze z bankomatu, jednak biorąc pod uwagę prowizję nie bardzo nam się to kalkulowało. Wspólnie postanowiliśmy, że ograniczymy się do kupienia najpotrzebniejszych rzeczy, głównie jedzenia i napojów, a większe zakupy zrobimy już w Nowym Sadzie za Dinary.
Monument poświęcony Mikołajowi I Mirkoviću Petrovićowi-Niegoszowi.
Budynek dworca kolejowego w Podgoricy.
W następnej części: Podgorica - Nowy Sad - Budapeszt.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz